Γιορτάζω τον εαυτό μου κάθε μέρα
Γιορτάζω εμένα; Παράξενο μου ακούγεται. Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή που συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πόσο λίγο γιόρταζα τον εαυτό μου. Καθόμουν μόνη μου μετά από μια μεγάλη, κουραστική μέρα, νιώθοντας εξαντλημένη. Ένιωθα πως δε με εκτιμά κανείς. Είχα ξοδέψει ώρες για να κάνω το καλύτερο για τους άλλους, να προσφέρω, να εκπληρώσω υποχρεώσεις και να ανταποκριθώ στις προσδοκίες. Πότε όμως είχα σταματήσει για τελευταία φορά να τα αναγνωρίσω όλα αυτά; Να αναγνωρίσω τον εαυτό μου – τις προσπάθειές μου, την ανθεκτικότητά μου, τις αθόρυβες νίκες μου; Εκείνο το βράδυ, κάτι άλλαξε. Αποφάσισα να αρχίσω να τιμώ τον εαυτό μου, όχι μόνο τις μεγάλες κραυγαλέες πράξεις, αλλά και στις πιο μικρές, πιο τρυφερές στιγμές της καθημερινής ζωής. Και αυτό άλλαξε τα πάντα.
Ζούμε σε έναν κόσμο που μας λέει διαρκώς να προσπαθούμε για περισσότερα, να πετυχαίνουμε, να προχωράμε μπροστά. Αλλά μέσα στο κυνήγι των στόχων και την εκπλήρωση των ευθυνών, συχνά ξεχνάμε να τιμήσουμε το μοναδικό πρόσωπο που ήταν μαζί μας σε όλα αυτά – τον εαυτό μας. Γιορτάζω τον εαυτό μου δεν σημαίνει αλαζονεία ή έπαρση- έχει να κάνει με το να αναγνωρίζεις το δικό σου ταξίδι, να σε αποδέχεσαι όπως είσαι, να αγκαλιάζεις τις ατέλειές σου και να προσφέρεις στον εαυτό σου την ίδια καλοσύνη και συμπόνια που τόσο εύκολα δίνεις στους άλλους.
Όταν αφιερώνεις μια στιγμή για να δεις πραγματικά τον εαυτό σου, αρχίζεις να αναγνωρίζεις τη δική σου δύναμη. Τις φορές που έσφιξες τα δόντια, είπες βάστα γερά, όταν η ζωή σου έμοιαζε να καταρρέει. Τις νύχτες που παρηγορούσες τον εαυτό σου μέσα από σιωπηλά δάκρυα. Τα πρωινά που σηκώθηκες και αντιμετώπισες τον κόσμο παρά το βάρος που ένιωθες στην καρδιά σου. Γιορτάζω εμένα όταν αναγνωρίζω αυτές τις στιγμές, όταν ψιθυρίζω με τρυφερότητα στον εαυτό μου: Σε βλέπω. Σε τιμώ. Είμαι περήφανος/η για σένα.
Γιορτάζοντας την ανθεκτικότητα σε δύσκολους καιρούς
Είναι εύκολο να γιορτάζουμε όταν η ζωή είναι ομαλή και οι νίκες είναι ξεκάθαρες. Αλλά η αληθινή αυτοεκτίμηση γεννιέται και ανθίζει στις σκιές – κατά τη διάρκεια των στιγμών που νιώθουμε χαμένοι, συντετριμμένοι ή εξαντλημένοι. Ανθεκτικότητα δεν σημαίνει να μην πέφτεις ποτέ- σημαίνει να ξανασηκώνεσαι, όσος χρόνος και αν χρειαστεί. Έχει να κάνει με το κουράγιο να συνεχίσουμε, να θεραπευτούμε, να πιστέψουμε στον εαυτό μας ακόμα και όταν οι αμφιβολίες μας παρασύρουν να σκεφτούμε κάτι άλλο.
Σκεψου τις φορές που ένιωσες πως σπάει η καρδιά σου, αλλά μετά βρήκες τον τρόπο να αγαπήσεις ξανά. Τις στιγμές που πάλεψες με την αυτοαμφισβήτηση, αλλά συνέχισες να προχωράς μπροστά. Τις απώλειες που βίωσες, αλλά σε έκαναν και σοφότερο/η. Αυτές είναι οι νίκες που αξίζουν αναγνώριση. Η ανθεκτικότητα αξίζει να γιορτάζεται γιατί αποτελεί απόδειξη της δύναμής μας, της ικανότητάς μας να αναπτυσσόμαστε και της ικανότητάς μας να μετατρέπουμε τον πόνο σε σοφία.
Ένα από τα πιο εμπνευσμένα παραδείγματα ανθεκτικότητας είναι η Μάγια Αγγέλου. Υπέμεινε τραύματα, ρατσισμό και ακραίες κακουχίες στην πρώιμη ζωή της, ωστόσο ξεπέρασε όλα αυτά για να γίνει μια από τις πιο δυνατές και συναρπαστικές φωνές στη λογοτεχνία και τον ακτιβισμό. Δεν επέτρεψε στο παρελθόν της να καθορίσει το μέλλον της- αντίθετα, μετέτρεψε τον πόνο της σε ποίηση, τη σιωπή της σε σοφία και τους αγώνες της σε μια κληρονομιά ελπίδας και ενδυνάμωσης. Η ζωή της μάς υπενθυμίζει ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές μας στιγμές, έχουμε τη δύναμη να σηκωθούμε, να θεραπευτούμε και να γιορτάσουμε το ταξίδι μας. Όπως είπε όμορφα:
«Μπορώ να αλλάξω από αυτό που μου συμβαίνει. Αλλά αρνούμαι να το αφήσω να με μικραίνει».
Μια πράξη αυτοαγάπης
Γιορτάζω εμένα. Μια πράξη αυτοαγάπης, μια ριζοσπαστική δήλωση που λέει: «Έχω σημασία. Μετράω». Αλλάζεις προοπτική. Μια μετάβαση από την αυτοκριτική στην αυτοσυμπόνια, ένας τρόπος να αγκαλιάζεις αυτό που είσαι, αντί να προσπαθείς συνεχώς να είσαι κάποιος άλλος. (Κι αν θέλεις κάτι να αλλάξεις να το κάνεις… αφού πρώτα αποδεχθείς αυτό που είσαι εδώ και τώρα.)
Γιορτάζω εμένα σημαίνει να βρίσκω χαρά στα μικρά πράγματα, να απολαμβάνω – να επιλέγω την ξεκούραση όταν την χρειάζομαι, να θρέφω το σώμα μου με φροντίδα, να γελάω με τα δικά μου αστεία και να χορεύω όταν δεν με βλέπει κανείς. Σημαίνει να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να εκτιμώ, να αποδέχομαι και ν’ αγαπώ το πρόσωπο που βλέπω να με κοιτάζει, όχι μόνο για τα επιτεύγματά του, αλλά για την ύπαρξή του.
Δεν χρειάζεται να περιμένεις κάποιο σημαντικό ορόσημο για να γιορτάσεις τον εαυτό σου. Να σε γιορτάζεις κάθε μέρα!!! Τις ήσυχες στιγμές, τους αγώνες, το απλό γεγονός του να είσαι ζωντανός/ή.
Πάρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα, βάλε το χέρι σου πάνω στην καρδιά σου και ψιθύρισε απαλά: Γιορτάζω εμένα!!!
Γιατί το αξίζεις!!!
Με αγάπη
Αν θέλεις να τα λέμε συχνότερα μπορείς να με ακολουθήσεις εδώ
