Το άγριο θηλυκό – ένα ταξίδι από τη σιωπή στην ελευθερία
Πώς μπορούμε να επανασυνδεθούμε με τη θηλυκή μας φύση σε έναν κόσμο που μας έμαθε να την φοβόμαστε; Τι σημαίνει να αφυπνίζουμε το άγρια θηλυκό μέσα μας;
Σε αυτό το άρθρο, εξερευνούμε το βαθύ ταξίδι επιστροφής στην αυθεντική, άγρια, αισθαντική μας φύση — πέρα από κοινωνικές προσδοκίες, ρόλους και φόβους. Ένα κάλεσμα επιστροφής στο σώμα, στη σοφία του, και στην ψιθυριστή αλλά αληθινή φωνή που τόσα χρόνια μάθαμε να φιμώνουμε.
Υπήρξε μια στιγμή – ήσυχη, σχεδόν ανεπαίσθητη- όταν ένιωσα κάτι να κινείται μέσα μου. Σαν μια απαλή ανάσα που βγήκε μέσα από την κοιλιά μου, ψιθυρίζοντας αλήθειες που δεν είχα τολμήσει να πω. Δεν ήταν ένα δυνατό κάλεσμα, τουλάχιστον όχι στην αρχή. Ήταν ο απαλός πόνος της ανάμνησης… από κάτι που είχα θάψει κάτω από το βάρος των «πρέπει», της τελειότητας, της ευγένειας και της αυτό-προδοσίας που φόρεσε τα καλά της και ονόμασε τον εαυτό της επιβίωση.
Μου είπαν τι σήμαινε να είσαι γυναίκα πριν προλάβω να ρωτήσω. Να είσαι ευγενική. Να είσαι όμορφη. Να είσαι χαριτωμένη. Να είσαι ευχάριστη. Να είσαι βολική. Να είσαι εξυπηρετική. Να είσαι καλή.
“Το ταξίδι δεν έχει στόχο να γίνεις κάποια καινούργια εκδοχή σου, να ‘βελτιωθείς’ – έχει να κάνει με το θάρρος σου να θυμηθείς ποια ήσουν πριν ο κόσμος σου πει ποια πρέπει να είσαι”.
Θεέ μου, με πόσους τρόπους έχω συρρικνωθεί τόσα χρόνια, για να χωρέσω στην ιδέα της θηλυκότητας κάποιου άλλου;
Πιστή στην κληρονομιά που μου δόθηκε. Φορούσα μάσκες σαν προγονικά κειμήλια: το καλό κορίτσι, η υπεύθυνη κόρη, η συμπονετική ερωμένη, η ήσυχη που πετυχαίνει. Έλεγα «ναι» όταν το σώμα μου φώναζε «όχι». Χαμογελούσα μέσα από την ντροπή. Προσάρμοσα τον τόνο μου, τις καμπύλες μου, τις ανάγκες μου. Έγινα άπταιστη στη γλώσσα της ευχαρίστησης, ξεχνώντας την αρχαία γλώσσα της ψυχής μου.
Αλλά εκείνη θυμόταν.
Το άγριο θηλυκό μέσα μου. Την αρχέγονη, ιερή, αδάμαστη ουσία αυτού που είμαι κάτω από τα στρώματα. Περίμενε σιωπηλά, κουλουριασμένη σαν ζώο που κοιμάται, κάτω από τα κόκαλα της προετοιμασίας μου. Με υπομονή. ‘Αγρια. Ολόκληρη.
Και τότε μια μέρα -ίσως ήταν η πληγή της καρδιάς, ίσως η κούραση, ίσως η προσευχή- ράγισα, έσπασα. Και μέσα από αυτές τις ρωγμές κάτι γλίστρησε μέσα μου.
Όχι για να με καταστρέψει.
Για να με επιστρέψει στον εαυτό μου.
“Δεν είχε χαθεί. Απλώς θυμόταν τα κομμάτια του εαυτού της που ο κόσμος της έμαθε να ξεχνάει.”
Το άγριο δεν σημαίνει ριψοκίνδυνο. Σημαίνει αυθεντικό. Σημαίνει να θυμάμαι τον ρυθμό του σώματός μου. Την αισθησιακή σοφία των γοφών μου. Την ανείπωτη νοημοσύνη της μήτρας μου. Τη βαθιά γνώση του εντέρου μου.
Είχα ξεχάσει ότι η θηλυκότητα δεν είχε ποτέ να κάνει με το να δείχνεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή να ζεις μια προδιαγεγραμμένη ζωή. Είχε να κάνει με την ακρόαση. Να βυθίζεσαι στην άμπωτη και την πλημμυρίδα. Να τιμάς την απαλότητα και τη φωτιά. Πρόκειται για τον αρχαίο χορό ανάμεσα στο παραδίνομαι και στο κυριαρχώ.
Και έτσι ξεκίνησα το ταξίδι της επιστροφής.
Όχι το άνετο και βολικό ταξίδι. Το βρώμικο, το σκοτεινό, το ωμό, το αφιλτράριστο. Αυτό όπου σκαλίζεις τις πληγές σου για να τις καθαρίσεις και να φέρεις την ίαση. Αυτό που ο ήλιος σε καίει και το αλάτι τσούζει στο δέρμα.
Έκλαψα θάλασες. Ούρλιαξα σε μαξιλάρια. Κούνησα το σώμα μου στο σκοτάδι μέχρι που μου είπε: «Ναι, αυτό είναι, έφτασες σπίτι». Κάθισα σε κύκλους με γυναίκες και θυμήθηκα ότι δεν ήμουν μόνη μου. Αιμορραγούσα με ευλάβεια. Συγχώρεσα τα κομμάτια του εαυτού μου που προσπαθούσαν να επιβιώσουν αποσυνδεδεμένα.
Άφησα να φύγει αυτό που είχα μάθει να είμαι… για να γίνω αυτό που πάντα ήμουν.
Άγρια.
Αδάμαστη.
Ελεύθερη.
Ιερή.
Θηλυκή.
Και ναι, τρομακτική. Γιατί αυτός ο κόσμος δεν ξέρει πάντα τι να κάνει με μια γυναίκα που ανήκει στον εαυτό της.
Αλλά δεν είμαι πια εδώ για να είμαι ‘εύπεπτη’.
Είμαι εδώ για να νιώθω.
Για να αγγίξω τη ζωή με χέρια γυμνά.
Για να δημιουργώ. Για να καταστρέφω και να αναγεννώ. Να χορεύω ξυπόλητη στο φως της σελήνης. Να λέω «όχι» σαν προσευχή και «ναι» σαν καταιγίδα.
Είμαι εδώ για να διεκδικήσω κάθε κομμάτι του εαυτού μου που αποκαλούσαν «υπερβολικό». Πολύ συναισθηματικό. Πολύ αισθησιακό. Πολύ διαισθητικό. Πολύ δυνατό. Πάρα πολύ απαλό. Πολύ βαθύ.
Τώρα ξέρω ότι η ευαισθησία μου είναι η υπερδύναμη μου.
Τα συναισθήματά μου είναι ιεροί αγγελιοφόροι.
Το σώμα μου δεν είναι ένα αντικείμενο – είναι ένας ναός και μια προφητεία.
Αυτό είναι το άγριο θηλυκό!
Και έτσι, για τις γυναίκες που διαβάζουν αυτό το κείμενο, που νιώθουν το τρέμουλο στα κόκκαλά και στο πετσί τους, τη λαχτάρα που δεν μπορούν να ονομάσουν ακριβώς – σε βλέπω. Σε νιώθω. Βλέπω το άγριο θηλυκό μέσα σου.
Δεν έχεις χαθεί. Σε καλούν.
Σε προσκαλούν να επιστρέψεις. Στον πυρήνα σου. Στην ουσία σου. Στην αυθεντικότητά σου. Όχι αυτό που ο κόσμος χρειάζεται να είσαι, αλλά αυτό που η ψυχή σου ήρθε εδώ για να γίνει.
Άφησε τον εαυτό σου να ξεδιπλωθεί. Να ανοίξει. Να διευρυνθεί.
Άφησε τον εαυτό σου να θυμηθεί!
Δεν υπάρχει χάρτης γι’ αυτό. Μόνο η πυξίδα του σώματός σου, η αναπνοή σου, η λαχτάρα σου.
Θα υπάρξουν μέρες που θα ξεχάσεις.
Θα υπάρξουν μέρες που θα γυρίσεις ξανά σε παλιά μοτίβα.
Αλλά το άγριο θηλυκό μέσα σου δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Είναι υπομονετική. Είναι δυνατή. Θα περιμένει μέχρι να είσαι έτοιμη.
Και όταν είσαι -όταν επιλέξεις τον εαυτό σου, άγρια και αναπολογητικά- θα ανθίσει.
Κι η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια!!!
Γιατί μόλις γευτείς την ελευθερία της αληθινής θηλυκής σου ουσίας, καμία μάσκα δεν θα σου φαίνεται άνετη ξανά. Δε θα χωράς σε κανέναν ρόλο.
Θα μιλάς σαν τη θάλασσα, σαν τον άνεμο. Θα ρέεις σαν το μέλι και θα κινείσαι σαν τη φωτιά. Θα δημιουργείς, όχι για να σε εγκρίνουν, αλλά επειδή είναι το εκ γενετής δικαίωμα σου.
Θα γίνεις η γυναίκα που ήταν πάντα γραφτό να γίνεις.
Που θυμάται την ουσία στον πυρήνα της.
Που ανθίζει.
Ας γίνει αυτό το άρθρο η πρόσκλησή σου. Όχι για να γίνεις κάποια ‘άλλη’, μια νέα ‘βελτιωμένη’ εκδοχή σου, αλλά για να επιστρέψεις στο σπίτι σου. Στο σώμα σου. Στην αυθεντικότητά σου. Στην άγρια, αδάμαστη και ελεύθερη σου φύση.
Αυτός ο κόσμος χρειάζεται περισσότερες γυναίκες σαν εσένα!
Όχι τέλειες.
Παρούσες.
Όχι εξημερωμένες.
Ολόκληρες.
Και ο κόσμος θα τρέμει από δέος όταν τελικά αφήσεις το άγριο θηλυκό να ανατείλει μέσα σου!!!
Αν ξεκινάς τώρα το ταξίδι σου διάβασε αυτό.
Στο podcast θα βρεις υποστήριξη στην πορεία προς το άγριο θηλυκό. Άκουσε το εδώ!
