Έχεις νιώσει ποτέ στη ζωή σου ότι είσαι too much; Ότι θέλεις να είσαι πάρα πολλά πράγματα, να νιώθεις πολύ βαθιά, να αλλάζεις πολύ συχνά; Σε έναν κόσμο που λατρεύει τη σαφήνεια, τις ταμπέλες και τα καλογυαλισμένα βιογραφικά, η άγρια και αδάμαστη ψυχή νιώθει εκτός τόπου και χρόνου. Τι γίνεται όμως αν η λαχτάρα σου για πολλές εκφράσεις και εκφάνσεις δεν είναι κάτι κακό ή μεμπτό, αλλά μια πυξίδα; Κι αν το χάος δεν είναι το τέλος – αλλά μια ιερή αρχή;
Ο μύθος της επιλογής ενός πράγματος
«Κι αν θέλεις να είσαι πάρα πολλά πράγματα μαζί;»
Κι αν αυτό δεν σημαίνει ότι θα καταλήξεις να μην έχεις τίποτα;
Ποιος σου είπε ότι αν θέλεις πάρα πολλά θα σε αφήσει στα χαμένα;
Κανείς. Όχι πραγματικά τουλάχιστον.
Ήταν το μυαλό σου -το κομμάτι σου που έχει εκπαιδευτεί να φοβάται την αβεβαιότητα- που ψιθύριζε παλιές ιστορίες στο αυτί σου. Ήθελε ένα σενάριο. Ένα τακτοποιημένο κουτί. Μια ταμπέλα που θα σε έκανε να νιώθεις ασφαλής. Πίστευε ότι αν δεν διάλεγες μόνο ένα πράγμα, θα ήταν πολύ δύσκολο για να σε αγαπήσουν. Πολύ δύσκολο να σε ορίσουν. Πολύ βαρύ, κάτι που είναι αδύνατο να κουβαλάς.
Αλλά πήγαινε λίγο πιο πίσω.
Όταν γεννήθηκες, ήσουν ένας λευκός καμβάς. Καθαρή συνείδηση. Δεν ήρθες με ένα βιογραφικό, έναν τίτλο ή ένα προσωπικό brand.
Και μετά σε ζωγράφισαν – με τους φόβους τους, τις πεποιθήσεις τους, τις άβγαλτες ζωές τους. Με τις ατελείς ιστορίες τους.
Δεν έχτισες εσύ την πρώτη σου ταυτότητα. Σου την παρέδωσαν. Κομμάτι κομμάτι: οικογένεια, σχολείο, κοινωνία, κουλτούρα, επιβίωση. Μέχρι που η εσωτερική σου μούσα χάθηκε κάτω από το θόρυβο.
Το μυαλό αναζητά την ασφάλεια, αλλά η ψυχή αναζητά την επέκταση και την διεύρυνση
Το μυαλό αγαπάει αυτό που γνωρίζει. Και αυτό που ξέρει είναι η μνήμη, η δομή, η επανάληψη. Το μυαλό λέει:
Διάλεξε ένα πράγμα. Παίξε με ασφάλεια. Μείνε συνεπής. Μην τα μπερδεύεις. Μην τους τρομάζεις.
Γιατί αν ανθίσεις προς πολλές κατευθύνσεις, δεν θα ξέρει πώς να σε κρατήσει, να σε στηρίξει.
Αλλά εδώ είναι το θέμα:
Δεν είσαι εδώ για να σε κρατάει το μυαλό.
Είσαι εδώ για να κρατάς και να στηρίζεις τον εαυτό σου – μέσα από το χάος, μέσα από το γίγνεσθαι, με το να εφευρίσκεις ξανά και ξανά τον εαυτό σου.
- Η ταντρική σοφία και άλλες αρχαίες φιλοσοφίες μας διδάσκουν ότι δεν είσαι ένα πράγμα. Δεν είσαι γραμμικός. Δεν είσαι ένας τίτλος.
Είσαι ένα ποτάμι με πολλές διαθέσεις.
Μια καταιγίδα που μπορεί να είναι και νανούρισμα.
Ένας εραστής, ένας μυστικιστής, ένας καλλιτέχνης, ένας επαναστάτης, μια μητέρα, ένας ηγέτης.
Είσαι ένα ζωντανό κολάζ ιερών αντιφάσεων. Και δεν χρειάζεται να διαλέξεις. Σου επιτρέπεται να είσαι όλα αυτά.
Ο ιερός κύκλος των 7 – ένας χάρτης για να γίνεις
Εδώ και χρόνια, παρατηρώ στη ζωή μου ένα μοτίβο – όχι στα εγχειρίδια, αλλά στην πραγματική ζωή.
Το ονομάζω: Ο ιερός κύκλος του 7.
Κάθε 7 χρόνια, η ζωή σου προσφέρει μια ήπια (ή άγρια) ευκαιρία να ξαναγράψεις το σενάριό σου.
Περίμενα να το μοιραστώ αυτό, επειδή κάποια πειράματα χρειάζονται χρόνο. Και εγώ εξακολουθώ να ζω το δικό μου. Αλλά αν σε αγγίζει, πάρε αυτό που ταιριάζει σε σένα. Άφησε τα υπόλοιπα.
0 έως 7 – Το σφουγγάρι
Απορροφάς τα πάντα. Δεν υπάρχουν ερωτήσεις. Χωρίς φίλτρα. Καθαρή, εντυπωσιακή συνείδηση.
Είσαι σφουγγάρι και ψυχή, με τα μάτια ορθάνοιχτα. Ο κόσμος αποτυπώνεται πάνω σου – και δεν ξέρεις ακόμα πώς να λες όχι.
7 έως 14 – Τα χρόνια της παρατήρησης
Αρχίζεις να νιώθεις ότι τα πράγματα δεν ταιριάζουν.
Το σπίτι μοιάζει ασφαλές, αλλά βαρύ.
Η αγάπη μοιάζει αληθινή, αλλά και… υπό όρους.
Κουβαλάς ιερά ερωτήματα που δεν σου επιτρέπεται ακόμα να κάνεις.
14 έως 21 – Τα χρόνια της συρρίκνωσης ή της κραυγής
Είτε συρρικνώνεσαι… είτε επαναστατείς. Μερικές φορές και τα δύο.
Ουρλιάζεις μέσα από τη σιωπή ή τη φωτιά. Θέλεις να σε βλέπουν – όχι ως αυτό που περιμένουν, αλλά ως αυτό που είσαι.
Αλλά δεν ακούνε την ιστορία. Κρίνουν τα συμπτώματα.
Έτσι μαθαίνεις να κρύβεσαι. Ή να πολεμάς.
Όπως και να ‘χει, πληγώνεται το γίγνεσθαι σου.
21 έως 28 – Τα άγρια και χαοτικά χρόνια
Ελπίζω να καταρρεύσεις εδώ.
Ελπίζω να κάνεις υπέροχα λάθη.
Να αγαπάς τους λάθος ανθρώπους. Να κυνηγήσεις τα σωστά. Φτιάξε πράγματα που χαλάσουν ή να γκρεμιστούν.
Νομίζεις ότι αποτυγχάνεις, αλλά στην πραγματικότητα – σμιλεύεις τη ζωή σου.
Χορεύεις με τη ζωή, ακόμα κι αν φαίνεται σαν να σκοντάφτεις.
28 έως 35 – Τα χρόνια που ανοίγουν με ρωγμές
Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τους κραδασμούς. Όχι ένα πλήρες ξύπνημα, όχι μια δυνατή αφύπνιση, αλλά τον σεισμό πριν από την αυγή.
Δεν είσαι πλήρως ελεύθερος, αλλά ούτε και πλήρως παγιδευμένος.
Η παλιά ιστορία αρχίζει να ξεθωριάζει. Προσπαθείς να γράψεις τη νέα – τρέμοντας, αμφιβάλλοντας, αλλά ειλικρινά και με αυθεντικότητα.
35 έως 42 – Τα χρόνια του γίγνεσθαι
Εδώ αρχίζει πραγματικά η ιστορία. Αν παραμείνεις περίεργος – αν αφήσεις τη θλίψη της καρδιάς να σε διδάξει αντί να σε καθορίσει – αρχίζεις να αποβάλλεις τη μάσκα σου.
Το όχι σου γίνεται πολύτιμο.
Το ναι σου γίνεται ιερό.
Δεν αποζητάς πλέον τη συνέπεια – αποζητάς την αλήθεια.
Η άδεια να είσαι πολλά πράγματα
Έτσι, αν θέλεις να είσαι πολλά πράγματα – γίνε πολλά πράγματα.
Γίνε ο επιχειρηματίας που γράφει ποίηση υπό το φως των κεριών.
Ο δικηγόρος που περπατά ξυπόλητος στα δάση.
Η μητέρα που ζωγραφίζει αστέρια στο ταβάνι.
Η θεραπεύτρια που δεν έχει πάντα τις απαντήσεις.
Άφησε τα όλα να είναι αυθεντικά. Άφησε τα όλα να ζουν μέσα σου.
Γιατί δεν είσαι διάσπαρτος σε κομμάτια – οραματίζεσαι την ύπαρξή και την ολότητά σου.
Η επιστροφή στο κέντρο
Στην φιλοσοφία της τάντρα, λένε ότι κάθε επτά χρόνια, η ζωή σου προσφέρει μια αναγέννηση – όχι για να «φτιάξεις» τον εαυτό σου, αλλά για να επιστρέψεις στο κέντρο σου.
Για να αποβάλεις ό,τι δεν σου ανήκε ποτέ.
Για να φυτέψεις αυτό που πραγματικά θέλει να αναπτυχθεί.
Να σταματήσεις να κυνηγάς τίτλους και να αρχίσεις να ενσαρκώνεις την αυθεντικότητα σου.
Έτσι, αν αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι στη μέση του χάους, αν τίποτα δεν σου φαίνεται ξεκάθαρο ή σίγουρο…
Ίσως δεν είναι το τέλος.
Ίσως είναι ένα ιερό κατώφλι.
Ίσως ένα παλιό κεφάλαιο κλείνει – και κάτι μέσα από την ψυχή περιμένει να ξεκινήσει.
ια ιστορία για τον εαυτό σου.
Δεν χρωστάς στον κόσμο μια ‘τακτοποιημένη’ εκδοχή του εαυτού σου.
Δεν βρίσκεσαι εδώ για να είσαι ένα προϊόν, μια μηχανή.
Είσαι εδώ για να γίνεσαι – ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.
Οπότε άνθισε προς όλες τις κατευθύνσεις!
Δεν είσαι ένα λάθος. Είσαι ένα θαύμα.
Και το σενάριο εξακολουθεί να γράφεται – από εσένα.
Περισσότερα για την αφύπνιση στο Ξύπνημα της Περσεφόνης
