Τα παραμύθια και οι ιστορίες που κουβαλάμε άντρες και γυναίκες στις σχέσεις, μας εμποδίζουν να δούμε τον άλλον
Ήρθε η ώρα να αφήσουμε κάτω τα στέμματα, τα γυάλινα γοβάκια, τις πανοπλίες και τα μαύρα δερμάτινα, και να δούμε ο ένας τον άλλον όπως πραγματικά είναι.
Σχέσεις που ζούνε αυτοί καλά… κι εμείς καλύτερα;
Λένε πως οι γυναίκες πιστεύουν σε παραμύθια. Στον πρίγκιπα που θα τις σώσει από τη μοναξιά, στο «τέλειο» happy end που θα έρθει σαν μαγικό ραβδί. Και ναι, πολλά από αυτά τα σενάρια ζουν μέσα μας, γιατί μεγαλώσαμε με ιστορίες που μας τα ψιθύριζαν από μικρές: η Σταχτοπούτα, η Ωραία Κοιμωμένη, η Χιονάτη.
Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς: δεν είμαστε μόνο εμείς. Οι άντρες επίσης μεγαλώνουν με παραμύθια. Άλλου είδους, πιο “μάτσο”, αλλά το ίδιο επικίνδυνα. Γιατί κι εκείνοι περιμένουν την “τέλεια γυναίκα”, τη “γλυκιά μανούλα” που θα τους καταλάβει, τη θεά που θα είναι πάντα έτοιμη για σεξ, τη μούσα που θα τους εμπνεύσει.
Το αποτέλεσμα; Δύο άνθρωποι που γνωρίζονται, ερωτεύονται, αλλά αντί να βλέπουν ο ένας τον άλλον, βλέπουν την προβολή του παραμυθιού που κουβαλούν μέσα τους. Και φυσικά, αργά ή γρήγορα, έρχεται η σύγκρουση με την πραγματικότητα στις σχέσεις.
Ας τα βάλουμε λοιπόν όλα κάτω. Με ειλικρίνεια, αλλά και με λίγο χιούμορ – γιατί αν δεν μπορούμε να γελάσουμε με τα παραμύθια μας, θα τα πάρουμε πολύ σοβαρά.
Τα παραμύθια που πιστεύουν οι γυναίκες για τις σχέσεις
- Ο Πρίγκιπας με το Άσπρο Άλογο
Περιμένουμε κάποιον να μας σώσει: από τη μοναξιά, από τον εαυτό μας, από την καθημερινότητα. Σαν να μην μπορούμε μόνες μας να γράψουμε το happy end μας.
Η Μαρία, 32 ετών, περίμενε τον σύντροφό της να της οργανώσει μια έκπληξη για τα γενέθλιά της. Είχε δει άπειρα ρομαντικά βιντεάκια στο TikTok: μπαλόνια, λουλούδια, δείπνα με κεριά. Αντί γι’ αυτό, εκείνος της πήρε ένα πρακτικό δώρο – μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα. «Μα καλά, ούτε ένα λουλούδι;» σκέφτηκε.
Δεν έφταιγε τόσο ο Δημήτρης· έφταιγε το παραμύθι που έλεγε μέσα της ότι ένας πρίγκιπας θα φέρει την απόλυτη ρομαντική σκηνή.
- Ο Σωτήρας-Θεραπευτής
Αν εκείνος με αγαπάει αρκετά, θα γεμίσει όλα τα κενά μου. Θα με θεραπεύσει, θα με κάνει να νιώσω ολόκληρη. Μα η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να μας χαρίσει ολοκλήρωση αν δεν την έχουμε βρει μέσα μας.
«Αν με αγαπάει πραγματικά, θα καταλάβει τι χρειάζομαι χωρίς να το πω», λέει συχνά η φωνή μέσα μας. Περιμένουμε ο άλλος να μας θεραπεύσει, να μαντέψει τις ανάγκες μας. Μα κανείς δεν μπορεί να γίνει το “γιατρικό” αν εμείς οι ίδιες δεν μάθουμε να ακούμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Η Μαρία πίστευε πως ο Γιάννης θα τη σώσει. Θα είναι ο βράχος της, ο ψυχολόγος της, ο άντρας που θα της γεμίσει όλα τα κενά. Όποτε πονούσε, όποτε λύγιζε, τον κοιτούσε με μάτια γεμάτα προσμονή. Κάποια στιγμή εκείνος κουράστηκε. «Δεν μπορώ να γίνω το φάρμακό σου, Μαρία, μπορώ μόνο να είμαι δίπλα σου», της είπε. Και τότε κατάλαβε πως κανείς δεν μπορεί να σώσει κανέναν αν δεν θελήσει να σώσει πρώτα τον εαυτό του.
- Ο ανίκητος και παντοδύναμος
Περιμένουμε ο σύντροφός μας να είναι πάντα δυνατός, προστατευτικός, να ξέρει τι να κάνει. Περιμένουμε να είναι βράχος. Κι όταν δείχνει αδυναμία, απογοητευόμαστε. «Δεν τον θέλω αδύναμο, θέλω να με στηρίζει», λέμε. Όμως, οι άντρες έχουν και ευάλωτες πλευρές – και χρειάζονται χώρο να τις δείξουν χωρίς ντροπή. Και οι σχέσεις δυναμώνουν όταν μοιραζόμαστε και τις ευαλωτότητες.
Ο Πέτρος μεγάλωσε ακούγοντας πως “ο άντρας δεν κλαίει”. Σχέση με σχέση, έπαιζε το ρόλο του δυνατού, του άτρωτου, εκείνου που δεν έχει ανάγκες. Όμως μέσα του κουβαλούσε φόβους και ανασφάλειες που δεν τολμούσε να ξεστομίσει. Μια μέρα, μπροστά στη Μαρίνα, κατέρρευσε. «Δεν μπορώ άλλο να παριστάνω τον ήρωα», της είπε με δάκρυα στα μάτια. Και εκείνη, αντί να τον απορρίψει, τον αγκάλιασε. Για πρώτη φορά ένιωσε ότι η αδυναμία του δεν τον έκανε λιγότερο άντρα, αλλά πιο αληθινό.
Τα παραμύθια που πιστεύουν οι άντρες στις σχέσεις
- Η “ιδανική γυναίκα”
Μια γυναίκα που θα είναι τα πάντα: ερωμένη, μητέρα, φίλη, θεραπεύτρια, μάνατζερ της ζωής του. Μικρή λεπτομέρεια: αυτό το πακέτο δεν υπάρχει, γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι “όλα σε ένα”.
Ο Κώστας πίστευε πως η Ελένη θα είναι τα πάντα: η γυναίκα-ερωμένη που θα τον εξιτάρει, η γυναίκα-νοικοκυρά που θα έχει το σπίτι στην τρίχα, η γυναίκα-ψυχολόγος που θα τον ακούει, η γυναίκα-μάνα που θα του φτιάχνει φαΐ. Κάποια στιγμή, η Ελένη κουράστηκε. «Δεν είμαι superwoman, Κώστα, είμαι άνθρωπος», του είπε. Και εκείνος συνειδητοποίησε ότι το “πακέτο” που είχε φανταστεί δεν υπήρχε.
- Η “καλή κοπέλα”
Πάντα γλυκιά, χαμογελαστή, τρυφερή, χωρίς νεύρα, χωρίς σκοτεινές πλευρές. Σαν κούκλα βιτρίνας. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η γυναίκα, όπως κι εκείνος, έχει συναισθηματικά κύματα, βάθος και αντιφάσεις.
Η ιδέα ότι μια γυναίκα πρέπει να είναι πάντα γλυκιά και ήρεμη. Ο Γιάννης έπαθε σοκ όταν η σύντροφός του θύμωσε και του είπε «φτάνει, βαρέθηκα να μαζεύω εγώ τα πάντα». Εκείνος την είχε στο μυαλό του σαν “ήρεμο λιμάνι”. Μα η αλήθεια είναι ότι ακόμα και τα λιμάνια έχουν καταιγίδες.
- Η θεά του σεξ
Η φαντασίωση ότι η γυναίκα θα είναι πάντα πρόθυμη, γεμάτη επιθυμία, έτοιμη να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι η σεξουαλική ενέργεια είναι ζωντανή, χρειάζεται καλλιέργεια, τρυφερότητα και ασφάλεια.
Η πίστη ότι η γυναίκα πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμη. Όταν η Άννα αρνήθηκε ένα βράδυ λέγοντας «είμαι εξαντλημένη», ο Νίκος το πήρε προσωπικά. Όμως η σεξουαλικότητα είναι ζωντανή ενέργεια – δεν είναι κουμπί on/off. Χρειάζεται τρυφερότητα, χρόνο και κατανόηση.
- Η μητέρα-θεά
Πολλοί άντρες κουβαλούν ασυνείδητα την προσδοκία ότι η σύντροφος θα είναι μια δεύτερη μαμά: θα τους καταλαβαίνει χωρίς λόγια, θα συγχωρεί τα πάντα, θα φροντίζει και θα καλύπτει τα κενά τους. Αλλά μια σχέση δεν είναι παιδική χαρά· είναι συντροφικότητα ενηλίκων.
Από πού έρχονται αυτά τα παραμύθια για τις σχέσεις;
- Παιδικές ιστορίες και παραμύθια: Μας μάθαιναν ότι η αξία της γυναίκας είναι να βρει πρίγκιπα, κι η αξία του άντρα να γίνει ήρωας.
- Πολιτισμικά στερεότυπα: Ταινίες, σειρές, τραγούδια συνεχίζουν να ταΐζουν αυτές τις αφηγήσεις.
- Οικογενειακά πρότυπα: Οι γονείς μας, με τις δικές τους πληγές, συχνά αναπαρήγαγαν αυτά τα μοτίβα.
- Κοινωνική πίεση: “Πότε θα παντρευτείς;” “Η καλή γυναίκα είναι…” “Ο σωστός άντρας πρέπει να…” – όλα αυτά ενισχύουν τις ψευδαισθήσεις.
Γιατί συνεχίζουν να ενισχύονται ακόμη και σήμερα;
Στην εποχή του Instagram, τα παραμύθια δεν έχουν πεθάνει· έχουν απλώς αλλάξει αμφίεση. Αντί για κάστρα έχουμε πολυτελή σπίτια. Αντί για πρίγκιπες έχουμε “self-made” influencers. Αντί για γυάλινες παντόφλες έχουμε τα τέλεια φίλτρα.
Η κοινωνία εξακολουθεί να πουλάει μύθους γιατί οι μύθοι φέρνουν κατανάλωση: μας κάνουν να ψάχνουμε κάτι “έξω από εμάς” για να νιώσουμε πλήρεις.
Πώς επηρεάζουν τις σχέσεις μας
- Απογοήτευση: όταν ο άλλος δεν “ταιριάζει” με την εικόνα που είχαμε.
- Έλλειψη αληθινής σύνδεσης: γιατί κοιτάμε την προβολή μας πάνω του, όχι τον πραγματικό άνθρωπο.
- Συγκρούσεις: γιατί οι ρόλοι είναι ανέφικτοι και η καθημερινότητα δεν συγχωρεί ψευδαισθήσεις.
- Επιφανειακή αγάπη: αντί να χτίσουμε βαθύ δεσμό, μένουμε σε αυτό το πως “θα έπρεπε” να είναι ο άλλος.
Η ωμή αλήθεια (με αγάπη) για τις σχέσεις
Ούτε οι γυναίκες χρειάζονται έναν πρίγκιπα να τις σώσει, ούτε οι άντρες μια μαμά-θεά να τους περιθάλψει.
Χρειαζόμαστε συντρόφους: ανθρώπους που θα μας δουν όπως είμαστε, με το φως και τις σκιές μας.
Και ναι, αυτό σημαίνει να αφήσουμε κάτω τα παραμύθια. Πονάει, αλλά απελευθερώνει.
Πώς Αλλάζουμε τα Αφηγήματα
- Αυτογνωσία: Να αναγνωρίσουμε ποιο παραμύθι για τις σχέσεις κουβαλάμε μέσα μας.
- Διάλογος: Να μοιραζόμαστε με τον σύντροφο τι περιμένουμε, τι φοβόμαστε, τι φαντασιωνόμαστε.
- Αποδοχή: Να βλέπουμε τον άλλο άνθρωπο όπως είναι – όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
- Απομυθοποίηση με χιούμορ: Να γελάμε λίγο με τα σενάρια που μας έχουν ποτίσει. Γιατί όταν τα βλέπουμε με χιούμορ, παύουν να μας εξουσιάζουν.
- Νέες αφηγήσεις: Να γράφουμε εμείς τα δικά μας “παραμύθια” – όχι με τέλειους ήρωες, αλλά με αληθινούς ανθρώπους που κάνουν λάθη, ζητούν συγγνώμη, αγαπούν, ωριμάζουν, εξελίσσονται.
Το παραμύθι χωρίς happy end… που τελικά είναι happy end
Το πραγματικό happy end δεν είναι να βρεις έναν πρίγκιπα ή μια θεά. Είναι να συναντήσεις έναν άνθρωπο που θα περπατήσει μαζί σου. Που θα γελάσετε με τα λάθη, θα κλάψετε στις δυσκολίες, θα παλέψετε με τους δράκους της ζωής – όχι σαν ήρωες παραμυθιού, αλλά σαν αληθινοί άνθρωποι.
Κι αν αυτό δεν είναι το πιο όμορφο παραμύθι, τότε ποιο είναι;
Περισσότερα για τις σχέσεις και με τον εαυτό μας και με τους άλλους θα βρεις στο podcast “Ξύπνημα της Περσεφόνης”.
Σε περιμένω να λύσουμε τα μάγια 🙂
